Przeskocz do treści

Kategoria: Powieści / Opowiadania

Opublikowano Skomentuj Robert Brack, Und das Meer gab seine Toten wieder

Robert Brack, Und das Meer gab seine Toten wieder (A morze oddało swoich zmarłych — tłum. moje), audiobuk, Wyd. Hōrbuch Hamburg HHV GmbH, Hamburg, 2009.

Robert Brack jest znanym w Niemczech autorem kryminałów, a pisząc Und das Meer gab seine Toten wieder, inspirował się prawdziwymi wydarzeniami. Czytaj dalej... "Robert Brack, Und das Meer gab seine Toten wieder"

Opublikowano Skomentuj Miljenko Jergović, Bębny nocy. Studium

Miljenko Jergović, Bębny nocy. Studium (Doboši noći. Studija), tłum. Magdalena Petryńska, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław, 2019.

Miljenko Jergović, pisząc Bębny nocy. Studium, analizuje nieistniejące dzieło literackie. Jergović pokazuje, jak przepleść prawdziwe postaci i miejsca z wymyśloną historią, a następnie podać to w sposób, który wciąga po uszy. Czytaj dalej... "Miljenko Jergović, Bębny nocy. Studium"

Opublikowano Skomentuj Heather Morris, The tattooist of Auschwitz

Heather Morris, The tattooist of Auschwitz (tytuł polskiego wydania: Tatuażysta
z Auschwitz, wyd. Marginesy), Wyd. Zaffre Publishing, London, 2018.

Tytułowy tatuażysta to rzeczywista postać. Heather Morris zapisała wspomnienia Lale’a Sokołowa, więźnia obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau wykłuwającego numery obozowe na przedramionach współnieszczęśników. Czytaj dalej... "Heather Morris, The tattooist of Auschwitz"

Opublikowano Skomentuj Zyta Rudzka, Krótka wymiana ognia

Zyta Rudzka, Krótka wymiana ognia, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa, 2018.

Krótka wymiana ognia to rachunek życia poetki w jesieni życia. Chociaż nie — Zyta Rudzka napisała gorzką spowiedź starzejącej się kobiety, która chce żyć, ale która
w oczach innych wygląda jak „krzywo zawieszona reprodukcja Guerniki”*. Czytaj dalej... "Zyta Rudzka, Krótka wymiana ognia"

Opublikowano Skomentuj Maciej Płaza, Skoruń

Maciej Płaza, Skoruń, Wydawnictwo W.A.B., Grupa Wydawnicza Foksal, Warszawa, 2015.

O czym jest Skoruń? Na pytanie o temat książki Maciej Płaza zwykł mówić, pół-żartem, że opowiada o zrywaniu jabłek. Czytaj dalej... "Maciej Płaza, Skoruń"

Opublikowano Skomentuj Szczepan Twardoch, Królestwo

Szczepan Twardoch, Królestwo, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2018.

„W zimnie, w ciemnościach, w nieustającej trwodze”* toczy się Królestwo Szczepana Twardocha. Powieść jest dalszym ciągiem Króla wydanego w 2016 roku; ja do tzw.  dalszych ciągów zazwyczaj podchodzę z rezerwą. Czytaj dalej... "Szczepan Twardoch, Królestwo"

Opublikowano Skomentuj Henryk Worcell, Najtrudniejszy język świata

Zobacz film.

Henryk Worcell, Najtrudniejszy język świata, Wyd. Śląsk, Katowice, 1975.

„Odwróciła się i gwałtownie załkała. To śmieszne, żeby tak za Niemką płakać, ale czy ona jedna płakała”?* Henryk Worcell, a właściwie Tadeusz Kurtyka pozwala się odkryć na nowo. Czytaj dalej... "Henryk Worcell, Najtrudniejszy język świata"

Opublikowano Skomentuj Ján Púček, Przez ucho igielne (sploty)

Ján Púček, Przez ucho igielne (sploty) (słow. Uchom ihly (pletki)), tłum. Weronika Gogola, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław, 2017.

W jednym z rozdziałów powieści Przez ucho igielne (sploty), w części Jak się robi nić, Ján Púček pisze: „Ktoś musi stworzyć tę nić, ktoś zwinie trzy cienkie włoski jak warkocz i stworzy z nich jeden — nad czym tu rozmyślać?” I dalej: „Człowiek niczego nie stracił, ma przecież nić”. Czytaj dalej... "Ján Púček, Przez ucho igielne (sploty)"

Opublikowano Skomentuj Weronika Gogola, Po trochu

Zobacz film.

Weronika Gogola, Po trochu, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław, 2017.

Po trosze pożegnanie, a trochę przywitanie. Tym jest Po trochu. Weronika Gogola rozpoczyna swą powieść tekstem pieśni żałobnej Żegnam cię, mój świecie wesoły, którego lektura wprowadziła mnie w elegijny nastrój. Pojawiają się więc dwa kluczowe słowa: treść i nastrój. Czytaj dalej... "Weronika Gogola, Po trochu"

Opublikowano Skomentuj Vladimír Macura, Guwernantka

Vladimír Macura, Guwernantka (czes. Guvernantka), tłum. Michał Kunik i Olga Czernikow, Wyd. Amaltea, Wrocław, 2018.

Powieść Guwernantka określiłbym mianem dzieła dualnego. Vladimír Macura napisał ją jako małżeński dwugłos (patrz też: Jun’ichirō Tanizaki, Klucz), prowadząc czytających przez kilka lat z życia Františka Čelakovskiego, czeskiego dziewiętnastowiecznego językoznawcy i poety oraz jego żony Antonie. Fabuła przesuwa się z wolna do przodu widziana, na przemian, oczyma żony i męża. Dzięki temu ważne wydarzenia przedstawiane są z dwóch bardzo różnych punktów widzenia: apodyktycznego
i hołdującego patriarchalizmowi profesora i poddanej mu, choć skrywającej tajemnice małżonki. Czytaj dalej... "Vladimír Macura, Guwernantka"