Przeskocz do treści

Tagi: literatura francuska

Opublikowano Skomentuj Raymond Queneau, Ćwiczenia stylistyczne

Raymond Queneau, Ćwiczenia stylistyczne (franc.: Exercises de style), tłum. Jan Gondowicz, Świat literacki, Czuły barbarzyńca, 2005.

Spróbujcie opowiedzieć tę samą historię na 99 sposobów. Raymond Queneau ćwiczy stylistycznie i zawstydza wyobraźnią, oczytaniem, erudycją i sprawnością
w posługiwaniu się słowem. Czytaj dalej... "Raymond Queneau, Ćwiczenia stylistyczne"

Opublikowano Skomentuj Jean-Paul Dubois, Tous les hommes n’habitent pas le monde de la meme façon

Jean-Paul Dubois, Tous les hommes n’habitent pas le monde de la même façon (franc. — tłum. moje: Nie każdy żyje tak samo), wyd. Édition de l’Olivier, Paryż, 2019.

Jean-Paul Dubois opisuje prostą historię człowieka, który życie traktuje zerojedynkowo. Niestety, nie wszyscy z jego otoczenia wyznają tę samą zasadę
i różnica postaw stopniowo prowadzi do nieuchronnego zderzenia. Oto powieść
z Nagrodą Goncourtów za 2019 r. Czytaj dalej... "Jean-Paul Dubois, Tous les hommes n’habitent pas le monde de la meme façon"

Opublikowano Skomentuj Grégoire Delacourt, Lista moich zachcianek

Grégoire Delacourt, Lista moich zachcianek (franc. La liste de mes envies), tłum. Krzysztof Umiński, Wyd. Drzewo Babel, Warszawa, 2013.

„Ludzie zawsze się okłamują”1. Grégoire Delacourt znów bez happy-startu. Czy Lista moich zachcianek przynajmniej szczęśliwie się kończy? Czytaj dalej... "Grégoire Delacourt, Lista moich zachcianek"

Opublikowano Skomentuj Pierre Lemaitre, Trzy dni i jedno życie

Pierre Lemaitre, Trzy dni i jedno życie (franc.: Trois jours et une vie), tłum. Joanna Polachowska, Wydawnictwo Muza, Warszawa, 2017.

W swojej przedostatniej powieści Trzy dni i jedno życie Pierre Lemaitre, uznany autor kryminałów i powieści sensacyjnych, już na początku odkrywa karty, prezentując czytelnikowi mordercę oraz powody zabójstwa. Dalszy ciąg przebiega w myśl przysłowia „Na złodzieju czapka gore”. Nie jest to więc opowieść o drodze śledczych do odkrycia prawdy niczym w serialu o poruczniku Columbo, ale historia strachu. Czytaj dalej... "Pierre Lemaitre, Trzy dni i jedno życie"

Opublikowano Skomentuj Roland Barthes, Imperium znaków

Roland Barthes, Imperium znaków (franc.: L’empire de signes), tłum. Adam Dziadek, Wydawnictwo KR, Warszawa, 1999.

Semiolog Roland Barthes odchodzi od narzędzia, jakim są znaki i znajduje przyjemność w ich poznawaniu. W Imperium znaków autor podróżuje przez japońskie  symbole, skupiając się na nich samych i dostrzegając subtelność wyrażania przez nie elementarnych wrażeń. Nie szuka niczego, co nie jest w nich wprost wypowiedziane. Czytaj dalej... "Roland Barthes, Imperium znaków"

Opublikowano Skomentuj Roland Barthes, Światło obrazu. Uwagi o fotografii

Roland Barthes, Światło obrazu. Uwagi o fotografii (franc.: La chambre claire. Note sur la photograpie), tłum. Jacek Trznadel, Wyd. Aletheia, Warszawa, 2008.

Światło obrazu powstało w niezwykłych okolicznościach. Roland Barthes, jeden
z najsłynniejszych francuskich krytyków literackich, semiolog, mieszkał przez większość życia z matką. Trauma związana z jej śmiercią znajduje ujście
w spontanicznie spisywanym Czytaj dalej... "Roland Barthes, Światło obrazu. Uwagi o fotografii"

Opublikowano Skomentuj Roland Barthes, Dziennik żałobny

Roland Barthes, Dziennik żałobny (franc.: Journal de deuil), tłum. Kajetan Maria Jaksender, Wyd. Teatr Polski we Wrocławiu, Wrocław, 2013.

„Pierwsza noc poślubna. Ale pierwsza noc żałobna?”1 pisze Roland Barthes na początku swojego Dziennika żałobnego. Pisarz i krytyk literacki, bardzo silnie związany z matką, głęboko przeżywa jej śmierć i daje upust żałobie. Czytaj dalej... "Roland Barthes, Dziennik żałobny"

Opublikowano Skomentuj Laurent Binet, Siódma funkcja języka

Laurent Binet, Siódma funkcja języka (franc.: La septième fonction du langage), tłum. Wiktor Dłuski, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2018.

Uff! Siódma funkcja języka Laurenta Bineta to prawdziwa jazda bez trzymanki. Powieść ta jest kryminałem, którego podstawowym celem nie jest trzymanie czytelników w napięciu w drodze do mordercy i nie chodzi w niej przede wszystkim o zagadkę. Czytaj dalej... "Laurent Binet, Siódma funkcja języka"

Opublikowano Skomentuj Grégoire Delacourt, Widać było tylko szczęście

Zobacz film (tutaj).

Grégoire Delacourt, Widać było tylko szczęście (franc.: On ne voyait que le bonheur), tłum. Wiktor Dłuski, Wyd. Drzewo Babel, Warszawa, 2019.

Grégoire Delacourt w Widać było tylko szczęście pisze: „Spytałem raz matki, czy mnie kocha, a ona odpowiedziała, a po co? A po co”*. Czytaj dalej... "Grégoire Delacourt, Widać było tylko szczęście"