Przeskocz do treści

Tagi: obyczajowa

Opublikowano Skomentuj Justyna Kopińska, Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?

Justyna Kopińska, Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?, Wyd. Świat Książki, Warszawa, 2018.

Justyna Kopińska w reportażu Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie? przedstawia wydarzenia, przy których czytaniu kręciłem z niedowierzaniem głową i przerywałem, aby ochłonąć. Czy Bóg wybaczy… to lektura dla twardzieli, szczególnie jeśli opiekują się dziećmi. Czytaj dalej... "Justyna Kopińska, Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?"

Opublikowano Skomentuj Rozmowa z Maciejem Płazą

W kawiarni Świetlica w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu z Maciejem Płazą, autorem wyróżnianych Skorunia i Robinsona w Bolechowie, rozmawiamy o pisaniu, malarstwie oraz motywacji, by  tworzyć. Czytaj dalej... "Rozmowa z Maciejem Płazą"

Opublikowano Skomentuj Szczepan Twardoch, Królestwo

Szczepan Twardoch, Królestwo, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2018.

„W zimnie, w ciemnościach, w nieustającej trwodze”* toczy się Królestwo Szczepana Twardocha. Powieść jest dalszym ciągiem Króla wydanego w 2016 roku; ja do tzw.  dalszych ciągów zazwyczaj podchodzę z rezerwą. Czytaj dalej... "Szczepan Twardoch, Królestwo"

Opublikowano Skomentuj Henryk Worcell, Najtrudniejszy język świata

Zobacz film.

Henryk Worcell, Najtrudniejszy język świata, Wyd. Śląsk, Katowice, 1975.

„Odwróciła się i gwałtownie załkała. To śmieszne, żeby tak za Niemką płakać, ale czy ona jedna płakała”?* Henryk Worcell, a właściwie Tadeusz Kurtyka pozwala się odkryć na nowo. Czytaj dalej... "Henryk Worcell, Najtrudniejszy język świata"

Opublikowano Skomentuj Ján Púček, Przez ucho igielne (sploty)

Ján Púček, Przez ucho igielne (sploty) (słow. Uchom ihly (pletki)), tłum. Weronika Gogola, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław, 2017.

W jednym z rozdziałów powieści Przez ucho igielne (sploty), w części Jak się robi nić, Ján Púček pisze: „Ktoś musi stworzyć tę nić, ktoś zwinie trzy cienkie włoski jak warkocz i stworzy z nich jeden — nad czym tu rozmyślać?” I dalej: „Człowiek niczego nie stracił, ma przecież nić”. Czytaj dalej... "Ján Púček, Przez ucho igielne (sploty)"

Opublikowano Skomentuj Weronika Gogola, Po trochu

Zobacz film.

Weronika Gogola, Po trochu, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław, 2017.

Po trosze pożegnanie, a trochę przywitanie. Tym jest Po trochu. Weronika Gogola rozpoczyna swą powieść tekstem pieśni żałobnej Żegnam cię, mój świecie wesoły, którego lektura wprowadziła mnie w elegijny nastrój. Pojawiają się więc dwa kluczowe słowa: treść i nastrój. Czytaj dalej... "Weronika Gogola, Po trochu"

Opublikowano Skomentuj Vladimír Macura, Guwernantka

Vladimír Macura, Guwernantka (czes. Guvernantka), tłum. Michał Kunik i Olga Czernikow, Wyd. Amaltea, Wrocław, 2018.

Powieść Guwernantka określiłbym mianem dzieła dualnego. Vladimír Macura napisał ją jako małżeński dwugłos (patrz też: Jun’ichirō Tanizaki, Klucz), prowadząc czytających przez kilka lat z życia Františka Čelakovskiego, czeskiego dziewiętnastowiecznego językoznawcy i poety oraz jego żony Antonie. Fabuła przesuwa się z wolna do przodu widziana, na przemian, oczyma żony i męża. Dzięki temu ważne wydarzenia przedstawiane są z dwóch bardzo różnych punktów widzenia: apodyktycznego
i hołdującego patriarchalizmowi profesora i poddanej mu, choć skrywającej tajemnice małżonki. Czytaj dalej... "Vladimír Macura, Guwernantka"

Opublikowano Skomentuj Rozmowa z Viktorem Horváthem

W czasie niedawnego spotkania autorskiego z Viktorem Horváthem autorem powieści Mój czołg (Wyd. Książkowe Klimaty) i Tureckie lustro (Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego), skorzystałem z okazji, aby porozmawiać krótko z Autorem o jego twórczości. Czytaj dalej... "Rozmowa z Viktorem Horváthem"

Opublikowano Skomentuj Tibor Noé Kiss, Incognito

Tibor Noé Kiss, Incognito (węg: Inkognitó), tłum. Daniel Warmuz, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław, 2017.

„Nie wiem, kim jestem, ale wreszcie jestem tą osobą, którą chcę być. Żyję”*. Incognito i Tibor Noé Kiss. Takiej książki jeszcze nie czytałem. Czytaj dalej... "Tibor Noé Kiss, Incognito"

Opublikowano Skomentuj Viktor Horváth, Mój czołg

Viktor Horváth, Mój czołg (węg. Tankóm), tłum. Anna Butrym, wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław, 2018.

Pisząc Mój czołg, Viktor Horváth pokazał, jak w zabawny i prześmiewczy sposób mówić o rzeczach poważnych. Horváth przedstawił obraz Praskiej Wiosny i jej stłumienia przez wojska Układu Warszawskiego widziane oczyma porucznika węgierskiej armii, człowieka młodego, naiwnego i o mózgu wypranym  socjalistyczną propagandą. Czytaj dalej... "Viktor Horváth, Mój czołg"