Zobacz film.
Olga Tokarczuk, Joanna Concejo, Zgubiona dusza, Wyd. Format, Wrocław, 2017.
Zgubiona dusza to wariacja Olgi Tokarczuk o pośpiesznym życiu fan-ta-sty-cznie zilustrowana przez Joannę Concejo.
Rozmawiając z Autorką kilka miesięcy temu (treść wywiadu — tutaj), pytałem o współpracę ze znakomitą rysowniczką. Entuzjastyczna odpowiedź wyrażająca życzenie, aby Joanna Concejo na stałe graficznie uzupełniała powieści Olgi Tokarczuk, pozwala na parafrazę słynnego cytatu z Casablanki: sądzę, że to początek wspaniałej współpracy.
Charakterystyczna kreska ilustratorki przykuwa uwagę już od momentu, kiedy bierze się książkę do ręki. Pierwsze rysunki, nieco niewyraźne, jakby oglądane na biało-czarnym, śnieżącym ekranie telewizora, pokazują postacie ludzi bawiących się lub krzątających bezładnie i sprawiają, że coraz szybciej przewracamy kartki, szukając tekstu.
Charakterystyczna kreska ilustratorki przykuwa uwagę już od momentu, kiedy bierze się książkę do ręki. Pierwsze rysunki sprawiają, że coraz szybciej przewracam kartki, szukając tekstu. Ten ostatni to zajmująca niewiele ponad jedną stronę parabola bezrefleksyjnego życia w pośpiechu.
Ten ostatni nie jest obszerny. To zajmująca niewiele ponad jedną stronę parabola bezrefleksyjnego życia w pośpiechu. Na początku wydała mi się niepasująca do uwielbianego przeze mnie stylu Olgi Tokarczuk. Jednak kilkadziesiąt rysunków odzwierciedlających niemal każdą linijkę tekstu sprawia, że całość wspaniale się uzupełnia. Niemal wszystkie grafiki drżą, pokazując za treścią opowiadania, że „ludzie często nie zdają sobie sprawy, że zgubili własną duszę”* i przez to ich życie jest niestabilne, zamglone i ograniczone kartką kratkowanego papieru. Końcowe ilustracje zaś pysznią się kolorowym spokojem.
Pięknie wydana Zgubiona dusza, niczym przedwojenne wolumeny z rycinami Jana Marcina Szancera, wydaje się wprawką obu artystek. Już jednak w kolejnym roku intrygujące rysunki Joanny Concejo wprowadzają czytelnika do tajemniczego świata Opowiadań bizarnych Olgi Tokarczuk (recenzja — tutaj).
*cytat pochodzi z omawianej książki.
Zobacz też recenzje innych książek Olgi Tokarczuk: 1. Prowadź swój pług przez kości umarłych, 2. Prawiek i inne czasy oraz 3. Bieguni.