Przeskocz do treści

Ango Sakaguchi, W lesie pod wiśniami w pełnym rozkwicie

Ango Sakaguchi, W lesie pod wiśniami w pełnym rozkwicie (jap. w transkr. łac.: Sakura no mori no mankai no shita), tłum. Karolina Bednarz, Wyd. Tajfuny, Warszawa, 2021.

Wydana w serii Tajfuny mini niewielka książeczka zawiera dwa opowiadania. Zmarły w połowie lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku Ango Sakaguchi, którego wymienia się wśród przedstawicieli szkoły dekadenckiej, wykorzystuje symbolikę kobiety bynajmniej nie kojarzącej się z pięknem i dobrocią.

W obu tekstach główne postaci kobiet nie utożsamiają delikatności ani szlachetności. Są przebiegłe, pazerne i mściwe. Bohaterów pierwszego, tytułowego opowiadania autor umieszcza w dawnych czasach, otaczając wydarzenia mgiełką tajemniczej legendy dotyczącej lasu wiśniowego. Odkrywamy tu pierwszy kontrast. Wspaniale kwitnące drzewa, symbol Japonii, są źródłem nieszczęść dla tych, którzy przechodząc pośród nich, nie zapanują nad emocjami. Podobnie główna żeńska postać, piękna kobieta zabrana mężowi przez krwawego rozbójnika, staje się swoistą lady Makbet w miniaturze — napędza ją manipulacja innymi
i podporządkowywaniu ich swojej woli. Trup ściele się gęsto, głowy odpadają od ciał, gdy nowy mąż-zbójca spełnia kolejne zachcianki swojej połowicy, zanim przejrzy na oczy.

Sakaguchi buduje kontrast pomiędzy początkiem
i zakończeniami a środkową częścią swoich opowiadań. Dosadności i okrucieństwu fabuły przeciwstawia liryzm spinający klamrą obydwa teksty.

Podobnie ma się druga z fabuł. Okoliczności i postaci inne — artyści konkurują o względy księżniczki. Ta ostatnia jednak i nie tylko ona, okazuje się okrutna
i przebiegła (przeczytaj też:  Jun’ichirō Tanizaki, Klucz). Oczywiście, urody bohaterek nic nie mąci.

Ostrość przekazu widoczna jest również w dialogach, szczególnie w pierwszym
z opowiadań. Zdania krótkie, słowa potoczne, czasem niewybredne jednoznacznie określają intencje postaci je wypowiadających. Sakaguchi buduje także kontrast pomiędzy początkiem i zakończeniami a środkową częścią swoich opowiadań. Dosadności i okrucieństwu fabuły przeciwstawia liryzm spinający klamrą obydwa teksty.

Opowiadania zawarte w tomiku to alegoryczne przypowieści o życiu odarte z romantycznych uniesień, a przez to ciekawe w odbiorze.