Przeskocz do treści

Haruki Murakami, Porzucenie kota. Wspomnienie o ojcu (jap.: Neko o suteru. Chichioya ni tsuite kataru toki), tłum. Anna Zielińska-Elliott, Wydawnictwo Muza, Warszawa, 2022.

Scena z dzieciństwa o beztroskim wywiezieniu kota z dala od domu, by już nie wrócił, staje się punktem wyjścia do opowieści o ojcu. Historia to monotonna, jakby autor chciał wyrzucić ją na papier i mieć już to za sobą. Czytaj dalej... "Haruki Murakami, Porzucenie kota. Wspomnienie o ojcu"

Annie Ernaux, Une femme, Wyd. Éditions Gallimard, Paryż, 1987.

Annie Ernaux pisze o bólu po stracie. Noblistka odwołuje się do śmierci swojej matki, przywołując ją ze wspomnień i jednocześnie tworząc na nowo. Czytaj dalej... "Annie Ernaux o matce"

Zofia Stamirowska, Dziennik. Warszawa, 6 września – 18 października 1939 roku, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa, 2020. Opracowanie: Hanna Karpińska.

W Dzienniku Zofii Stamirowskiej emocje są ważniejsze od faktów. Ten niewielki, kilkudziesięciostronicowy wolumin zawiera wspomnienia mieszkanki Warszawy spisywane w ciągu pierwszych kilku tygodni Drugiej Wojny Światowej, obejmujące inwazję hitlerowskich Niemiec oraz początek okupacji. Czytaj dalej... "Zofia Stamirowska, Dziennik"

Jan Suzin, Nieźle się zapowiadało, Wydawnictwo Arkady, Warszawa, 2021.

Niegdyś nie wyobrażałem sobie, aby westerny1 lub inne amerykańskie filmy mógł czytać ktoś inny. Jan Suzin, zmarły przed dziewięciu laty spiker polskiej telewizji, właśnie wydał książkę. Dziwiłem się, że dopiero teraz się pojawiła. Dlaczego tak późno? Odpowiedź na to pytanie znajduje się na ostatnich jej stronach. Czytaj dalej... "Jan Suzin, Nieźle się zapowiadało"

Mikołaj Grynberg, Poufne, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec, 2020.

W tomie opowiadań Poufne Mikołaj Grynberg opowiada historie z życia.
Z teraźniejszości i przeszłości. Codzienność przeplatana inną codziennością, minioną, która czasem mrozi krew w żyłach. O tym, jak pamięć wpływa na tu i teraz. Czytaj dalej... "Mikołaj Grynberg, Poufne"

Marek Niedźwiecki, Dyrdymarki, czyli ja już nic nie muszę, Wielka Litera,
Warszawa, 2020.

Stwierdzić, że Marek Niedźwiecki jest legendą Trójki, to nic nie powiedzieć. Pomysłodawca i wieloletni prowadzący Listy Przebojów Programu Trzeciego pozdrawia swoich słuchaczy i czytelników w kolejnej książce. Czytaj dalej... "Marek Niedźwiecki, Dyrdymarki, czyli ja już nic nie muszę"

Birgül Oğuz, Ha! (tur. HAH), tłum. Danuta Chmielowska, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W Ha! Birgül Oğuz śpiewa pieśń żałobną. W niej narratorka opłakuje śmierć ojca. Przeplata wiele wątków i wspomnień, nawiązując jednocześnie do najnowszej historii Turcji. Ha! wydaje mi się bardzo oryginalnym zbiorem pośmiertnych refleksji. Czytaj dalej... "Birgül Oğuz, Ha!"

Zobacz film.

Weronika Gogola, Po trochu, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław, 2017.

Po trosze pożegnanie, a trochę przywitanie. Tym jest Po trochu. Weronika Gogola rozpoczyna swą powieść tekstem pieśni żałobnej Żegnam cię, mój świecie wesoły, którego lektura wprowadziła mnie w elegijny nastrój. Pojawiają się więc dwa kluczowe słowa: treść i nastrój. Czytaj dalej... "Weronika Gogola, Po trochu"

Max Blecher, Rozświetlona jama. Dziennik sanatoryjny (rum. Vizuina luminată. Jurnal de sanatoriu), tłum. Joanna Kornaś-Warwas, Wyd. Książkowe Klimaty, Wrocław, 2018.

Max Blecher ustami swojego bohatera już na pierwszej stronie wspomnień Rozświetlona jama. Dziennik sanatoryjny pyta: „Na czym polega zatem doniosłość chwili, gdy jeszcze trwa"?*. Czytaj dalej... "Max Blecher, Rozświetlona jama. Dziennik sanatoryjny"

1

Czyngiz Ajtmatow, Dzieciństwo (Kindheit in Kirgisien), tłum. Jolanta Piaseczna,
Wyd. Arcus Publishing, Biszkek (Kirgistan), 2017.

Czyngiz Ajtmatow nie napisał Dzieciństwa. Czyngiz Ajtmatow podyktował Dzieciństwo. Słuchaczem był jego tłumacz na niemiecki Friedrich Hitzer. Dlatego też pierwsza publikacja wspomnień tego autora piszącego po rosyjsku i kirgisku ukazała się Czytaj dalej... "Czyngiz Ajtmatow, Dzieciństwo"