Przeskocz do treści

Marcel Aymé, Przechodzimur (franc.: Le passe-muraiile), tłum. Maria Ochab, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa, 1979 r.

Fantastyczne są te opowiadania. To przykłady nietuzinkowej wyobraźni, zmysłu obserwacji oraz umiejętności wysnuwania wniosków. Czytaj dalej... "Marcel Aymé, Przechodzimur i inne fantazje"

Roger Zelazny, Aleja Potępienia (ang.: Damnation Alley), tłum. Zbigniew A. Królicki, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań, 2022.

Człowiek-destruktor według Rogera Zelaznego. W Alei Potępienia Ziemia zostaje spustoszona na skutek konfliktu nuklearnego. Nieliczni, którzy przeżyli, starają się jakoś wiązać koniec z końcem i szukają dla siebie ratunku w nieprzyjaznym otoczeniu. Czytaj dalej... "Roger Zelazny o człowieku-niszczycielu"

Cixin Liu, O mrówkach i dinozaurach (tytuł wyd. angielskiego: Of Ants and Dinosaurs), tłum. Andrzej Jankowski, Dom Wydawniczy Rebis.

O mrówkach i dinozaurach, czyli przeciwności się przyciągają oraz, co więcej, mogą
z sukcesem współpracować. Cixin Liu w swojej opowieści podkreśla, że do spełnienia pozostaje zaledwie jeden warunek — chcieć się porozumieć, odkładając na bok partykularne interesy. Czytaj dalej... "Cixin Liu, O mrówkach i dinozaurach"

Italo Calvino, Jeżeli t = 0 (wł.: Ti con zero), tłum. Anna Wasilewska, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 2021.

Jeżeli t = 0 to jedenaście opowiadań, a właściwie jedenaście wykładów, a może też jedenaście analitycznych wywodów o rozwoju biologicznego życia, o czynnikach determinujących bieg wydarzeń oraz o nieokreśloności chwili. Czytaj dalej... "Italo Calvino, Jeżeli t = 0"

<- część pierwsza

Często się zastanawiam, ile jest tłumacza w przekładzie. Jakie są pana pryncypia w pracy translatorskiej?

W tekstach non-fiction tłumacz musi się schować maksymalnie. Tekst ma być czytelny. W przypadku literatury pięknej licencja tłumacza jest dużo większa. Moją zasadą jest, aby tłumaczenie było pięknym tekstem literackim w języku polskim. To brzmi prosto, ale z tym się wiąże szereg szczegółowych decyzji. Nie boję się, na przykład, delikatnie poprawić autora na drobnym poziomie, np. powtórzeń, szyku. Wiadomo, że nie tłumaczy się zdanie po zdaniu, słowo po słowie, średnika po średniku, natomiast tłumacz powinien mieć na względzie to, żeby ten tekst pięknie się czytał po polsku. Wierność tekstowi jest podrzędna. Ja miałem taką przygodę, tłumacząc Lovecrafta, który jest pisarzem wymagającym, a zarazem czułem się tam dosyć wolny, bo musiałem sam skonstruować język dla niego. To wymagało ode mnie podjęcia decyzji, jak wtedy pisałby Lovecraft po polsku. Albo zdecydować kiedy, tzn. gdy tworzył w oryginale, czy teraz? To szereg decyzji. Czytaj dalej... "Tłumaczenie jest powołaniem — rozmowa z Maciejem Płazą cz. 2"

Hervé le Tellier L’anomalie, Wyd. Gallimard, Paryż, 2020.

Otwierając L’anomalie, Hervé le Tellier po kolei przedstawia postacie swojej powieści. Spodziewałem się więc dość standardowej zapowiedzi kilku niezależnych wątków, które autor splecie na koniec. Myliłem się. Połączył je już w jednej trzeciej,
a potem nie mogłem się oderwać od lektury, żałując, gdy doszedłem do końca. Czytaj dalej... "Hervé le Tellier, L’anomalie"

Petr Rákos, Corvina czyli książka o krukach (czes. Korvína čili Kniha o havranech), tłum. Olga Czernikow, Wydawnictwo Amaltea, Wrocław, 2019.

Corvina czyli książka o krukach to powieść szalona. Petr Rákos sprawił, że przy lekturze jej ponad dwustu rozdziałów (spis treści liczy osiem stron) na przemian śmiałem się i wysoko unosiłem brwi. Czytaj dalej... "Petr Rákos, Corvina czyli książka o krukach"

Romulus Vulpescu, Niezwykły koncert (rum.: Exerciții de stil), tłum. Irena Wierzbanowska-Kawalec, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 1978.

Niezwykły koncert, tekst otwierający tom opowiadań, rzeczywiście jest niezwykły. Jednocześnie, egzemplifikuje jeden z nurtów reprezentowanych w zbiorze Romulusa Vulpescu. Czytaj dalej... "Romulus Vulpescu, Niezwykły koncert"

Eugeniusz Zamiatin, My (ros.: Мы), tłum. Barbara Sentencja (właśc. Adam Pomorski), Wyd. Niezależna Oficyna Wydawnicza, Warszawa, 1985 (także: Wydawnictwa Alfa, Warszawa, 1989).

Zamiatin kilkadziesiąt lat przed Orwellem, Huxleyem, Bradburym czy Atwood przedstawił w powieści model państwa totalitarnego i poruszył temat przemocy towarzyszącej zmianom. W antyutopii My autor podaje na talerzu przepis o tym, jak ujarzmić społeczeństwo i nim sterować oraz co potem. Czytaj dalej... "Eugeniusz Zamiatin, My"

Zobacz film.

Max Porter, Lanny (ang.: Lanny), tłum. Jerzy Łoziński, Wyd. Zysk i S-ka, Poznań, 2019.

Lanny jest chłopcem, którego rozumie tylko jego matka i jeden z sąsiadów. U Maxa Portera rzeczywistość miesza się ze światem baśniowym, jak na dłoni ukazując lokalną społeczność. Czytaj dalej... "Max Porter, Lanny"