Przeskocz do treści

Tagi: literatura francuska

Opublikowano Skomentuj Annie Ernaux o matce

Annie Ernaux, Une femme, Wyd. Éditions Gallimard, Paryż, 1987.

Annie Ernaux pisze o bólu po stracie. Noblistka odwołuje się do śmierci swojej matki, przywołując ją ze wspomnień i jednocześnie tworząc na nowo. Czytaj dalej... "Annie Ernaux o matce"

Opublikowano Skomentuj Georges Perec, Rzeczy

Georges Perec, Rzeczy (franc.: Les Choses — Une histoire des années soixante) tłum. Anna  Tatarkiewicz, Wyd. Lokator, Kraków, 2014.

Georges Perec w literackim debiucie pisze do rzeczy — sięgając do swojej przeszłości, przedstawia kondycję młodych ludzi wchodzących w dorosłe życie
w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX w. we Francji. Trudno oprzeć się wrażeniu, że wiele jego tez brzmi nader współcześnie. Czytaj dalej... "Georges Perec, Rzeczy"

Opublikowano Skomentuj Édouard Louis, Historia przemocy

Édouard Louis, Historia przemocy (franc.: Histoire de la violence), tłum. Joanna Polachowska, Wyd. Pauza, Warszawa, 2018.

Po błyskotliwym debiucie w powieści Historia przemocy Édouard Louis kontynuuje temat. Tym razem jedno wydarzenie staje się punktem wyjścia do rozważań
o różnych obliczach zadawanego gwałtu. Czytaj dalej... "Édouard Louis, Historia przemocy"

Opublikowano Skomentuj Édouard Louis, Koniec z Eddym

Édouard Louis, Koniec z Eddym (franc.: En finir avec Eddy Belleguele), tłum. Joanna Polachowska, Wyd. Pauza, Warszawa, 2019.

Koniec z Eddym jest o tym, że jeśli jesteś inny, to masz przechlapane. Édouard Louis pisze też o dziedziczonej przemocy jako wzorze postępowania. To autobiograficzny, pachnący naturalizmem debiut. Czytaj dalej... "Édouard Louis, Koniec z Eddym"

Opublikowano Skomentuj Hervé le Tellier, L’anomalie

Hervé le Tellier L’anomalie, Wyd. Gallimard, Paryż, 2020.

Otwierając L’anomalie, Hervé le Tellier po kolei przedstawia postacie swojej powieści. Spodziewałem się więc dość standardowej zapowiedzi kilku niezależnych wątków, które autor splecie na koniec. Myliłem się. Połączył je już w jednej trzeciej,
a potem nie mogłem się oderwać od lektury, żałując, gdy doszedłem do końca. Czytaj dalej... "Hervé le Tellier, L’anomalie"

Opublikowano Skomentuj Raymond Queneau, Sroga zima

Raymond Queneau, Sroga zima (franc.: Un rude hiver), tłum. Hanna Igalson-Tygielska, wyd. Biuro Literackie, Stronie Śląskie, 2019.

Queneau przed OuLiPo. Sroga zima to pora, w której wdowiec i jednocześnie cynik
z kompleksem wyższości zakochuje się. Francuz w Angielce. W tle pomrukuje Wielka Wojna. Czytaj dalej... "Raymond Queneau, Sroga zima"

Opublikowano Skomentuj Pierre Lemaitre, Kolory ognia

Pierre Lemaitre, Kolory ognia (franc.: Couleurs de l’incendie), tłum. Joanna Polachowska, Wyd. Albatros, Warszawa, 2020.

W powieści Kolory ognia Pierre Lemaitre rozwija wątek jednej z postaci z Do zobaczenia w zaświatach, książki wyróżnionej Nagrodą Goncourtów w 2013 roku. Lekturę rozpoczynałem, zastanawiając się, czy kontynuacja dorówna prequelowi. Czytaj dalej... "Pierre Lemaitre, Kolory ognia"

Opublikowano Skomentuj Amélie Nothomb, Pragnienie

Amélie Nothomb, Pragnienie (franc. Soif), tłum. Jacek Giszczak, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2020.

Pragnienie. To wieloznaczne słowo przewija się w różnych kontekstach przez całą powieść Amélie Nothomb. Narrator to bóg czy człowiek? Ile jest w nim przekonania o byciu narzędziem w słusznej sprawie zbawienia człowieka, a ile czysto ludzkiego cierpienia i przekonania o błędzie Boga? Czytaj dalej... "Amélie Nothomb, Pragnienie"

Opublikowano Skomentuj Raymond Queneau, Ćwiczenia stylistyczne

Raymond Queneau, Ćwiczenia stylistyczne (franc.: Exercises de style), tłum. Jan Gondowicz, Świat literacki, Czuły barbarzyńca, 2005.

Spróbujcie opowiedzieć tę samą historię na 99 sposobów. Raymond Queneau ćwiczy stylistycznie i zawstydza wyobraźnią, oczytaniem, erudycją i sprawnością
w posługiwaniu się słowem. Czytaj dalej... "Raymond Queneau, Ćwiczenia stylistyczne"

Opublikowano Skomentuj Jean-Paul Dubois, Tous les hommes n’habitent pas le monde de la meme façon

Jean-Paul Dubois, Tous les hommes n’habitent pas le monde de la même façon (franc. — tłum. moje: Nie każdy żyje tak samo), wyd. Édition de l’Olivier, Paryż, 2019.

Jean-Paul Dubois opisuje prostą historię człowieka, który życie traktuje zerojedynkowo. Niestety, nie wszyscy z jego otoczenia wyznają tę samą zasadę
i różnica postaw stopniowo prowadzi do nieuchronnego zderzenia. Oto powieść
z Nagrodą Goncourtów za 2019 r. Czytaj dalej... "Jean-Paul Dubois, Tous les hommes n’habitent pas le monde de la meme façon"