Przeskocz do treści

1

Hervé le Tellier, Wszystkie szczęśliwe rodziny (franc.: Toutes les familles heureuses), tłum. Wiktor Dłuski, Wydawnictwo Filtry, Warszawa, 2023.

Hervé le Tellier już w pierwszym akapicie ustawia atmosferę książki — słodko nie będzie. W tej autobiograficznej opowieści nie chodzi o kalendarium przeszłości. Rzecz w skazie wyniesionej przez młodego człowieka z toksycznego domu. Czytaj dalej... "Hervé le Tellier o „szczęśliwej” rodzinie"

Édouard Louis, Zmagania i metamorfozy kobiety (franc.: Combats et métamorphoses d’une femme), tłum. Joanna Polachowska, Wydawnictwo Pauza, Warszawa, 2022.

Rozpoczynając lekturę książki Édouarda Louisa, szukałem w niej czegoś nowego. Zmagania i metamorfozy kobiety znów są opowieścią o przemocy, tym razem jednak ze szczęśliwym ciągiem dalszym. Czytaj dalej... "Zmagania i metamorfozy kobiety — Édouard Louis znów o przemocy"

Annie Ernaux, Une femme, Wyd. Éditions Gallimard, Paryż, 1987.

Annie Ernaux pisze o bólu po stracie. Noblistka odwołuje się do śmierci swojej matki, przywołując ją ze wspomnień i jednocześnie tworząc na nowo. Czytaj dalej... "Annie Ernaux o matce"

Georges Perec, Rzeczy (franc.: Les Choses — Une histoire des années soixante) tłum. Anna  Tatarkiewicz, Wyd. Lokator, Kraków, 2014.

Georges Perec w literackim debiucie pisze do rzeczy — sięgając do swojej przeszłości, przedstawia kondycję młodych ludzi wchodzących w dorosłe życie
w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX w. we Francji. Trudno oprzeć się wrażeniu, że wiele jego tez brzmi nader współcześnie. Czytaj dalej... "Georges Perec, Rzeczy"

Édouard Louis, Historia przemocy (franc.: Histoire de la violence), tłum. Joanna Polachowska, Wyd. Pauza, Warszawa, 2018.

Po błyskotliwym debiucie w powieści Historia przemocy Édouard Louis kontynuuje temat. Tym razem jedno wydarzenie staje się punktem wyjścia do rozważań
o różnych obliczach zadawanego gwałtu. Czytaj dalej... "Édouard Louis, Historia przemocy"

Édouard Louis, Koniec z Eddym (franc.: En finir avec Eddy Belleguele), tłum. Joanna Polachowska, Wyd. Pauza, Warszawa, 2019.

Koniec z Eddym jest o tym, że jeśli jesteś inny, to masz przechlapane. Édouard Louis pisze też o dziedziczonej przemocy jako wzorze postępowania. To autobiograficzny, pachnący naturalizmem debiut. Czytaj dalej... "Édouard Louis, Koniec z Eddym"

Hervé le Tellier L’anomalie, Wyd. Gallimard, Paryż, 2020.

Otwierając L’anomalie, Hervé le Tellier po kolei przedstawia postacie swojej powieści. Spodziewałem się więc dość standardowej zapowiedzi kilku niezależnych wątków, które autor splecie na koniec. Myliłem się. Połączył je już w jednej trzeciej,
a potem nie mogłem się oderwać od lektury, żałując, gdy doszedłem do końca. Czytaj dalej... "Hervé le Tellier, L’anomalie"

Raymond Queneau, Sroga zima (franc.: Un rude hiver), tłum. Hanna Igalson-Tygielska, wyd. Biuro Literackie, Stronie Śląskie, 2019.

Queneau przed OuLiPo. Sroga zima to pora, w której wdowiec i jednocześnie cynik
z kompleksem wyższości zakochuje się. Francuz w Angielce. W tle pomrukuje Wielka Wojna. Czytaj dalej... "Raymond Queneau, Sroga zima"

Pierre Lemaitre, Kolory ognia (franc.: Couleurs de l’incendie), tłum. Joanna Polachowska, Wyd. Albatros, Warszawa, 2020.

W powieści Kolory ognia Pierre Lemaitre rozwija wątek jednej z postaci z Do zobaczenia w zaświatach, książki wyróżnionej Nagrodą Goncourtów w 2013 roku. Lekturę rozpoczynałem, zastanawiając się, czy kontynuacja dorówna prequelowi. Czytaj dalej... "Pierre Lemaitre, Kolory ognia"

2

Amélie Nothomb, Pragnienie (franc. Soif), tłum. Jacek Giszczak, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2020.

Pragnienie. To wieloznaczne słowo przewija się w różnych kontekstach przez całą powieść Amélie Nothomb. Narrator to bóg czy człowiek? Ile jest w nim przekonania o byciu narzędziem w słusznej sprawie zbawienia człowieka, a ile czysto ludzkiego cierpienia i przekonania o błędzie Boga? Czytaj dalej... "Amélie Nothomb, Pragnienie"