Reinhold Messner, Druga śmierć Mallory’ego. Zagadka Mount Everestu i jej rozwiązanie. Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, Warszawa, 2000.
Legenda pisze o legendzie. Reinhold Messner analizuje skuteczność wyprawy
George’a Mallory’ego na Mount Everest w 1924 r.
George Mallory był brytyjskim wspinaczem wysokogórskim. W latach 20. XX w. Trzykrotnie uczestniczył w próbie wejścia na najwyższą górę Ziemi. W czasie ostatniej z nich w czerwcu 1924 r. wraz z partnerującym mu Andrew Irvinem atakował szczyt. Żaden z nich nigdy nie wrócił. W roku 1999 jedna z ekspedycji odnalazła ciało sławnego brytyjskiego wspinacza.
Reinhold Messner jest pierwszym wspinaczem, który wszedł na wszystkie ośmiotysięczne szczyty na kuli ziemskiej (patrz też Nanga Parbat tutaj). To również autor wielu trudnych przejść w różnych pasmach górskich. W Drugiej śmierci Mallory’ego dokonuje on próby odpowiedzi na pytanie, które nawet do dziś ciśnie się na usta wielu miłośnikom gór (książka została napisana w 1999 r. niedługo po odnalezieniu zwłok Brytyjczyka): czy Mallory wszedł na szczyt?
Analizując trasę przejścia, ówczesne relacje, stopień trudności wybranej drogi oraz sprzęt, którym dysponowali śmiałkowie, a także wykorzystując swoje doświadczenie i znajomość gór, Messner w dość kategoryczny sposób odpowiada na kluczowe pytanie.
Trudno o jednoznaczną odpowiedź. Niestety nie znaleziono aparatu fotograficznego, którym posługiwał się Mallory. Według wielu obejrzenie zdjęć jednoznacznie wskazywałoby odpowiedź — wspinacz zrobiłby zdjęcie na szczycie, nieprawdaż?
Analizując trasę przejścia, ówczesne relacje, stopień trudności wybranej drogi oraz sprzęt, którym dysponowali śmiałkowie, a także wykorzystując swoje doświadczenie i znajomość gór, Messner w dość kategoryczny sposób odpowiada na kluczowe pytanie. Trudno nie zaufać jego wiedzy, choć jak sam przyznaje, pozostaje jednak drobna wątpliwość. Zatem tajemnica brytyjskiej legendy trwa.
W książce Reinhold Messner opisuje historię wypraw na Mount Everest od północy, a więc trasą wybraną przez członków wypraw z lat dwudziestych. Przedstawia je przede wszystkim z punktu widzenia swojej analizy. Są one również ciekawym studium zbierania doświadczeń i rozwoju podejścia do wspinaczki wysokogórskiej. Mnie szczególnie zainteresowały szczegóły wczesnych przedsięwzięć. Podobał mi się również pomysł polegający na obsadzeniu George’a Mallory’ego w roli narratora, który niejako „z nieba” śledzi rozwój wydarzeń na zboczach góry po swojej śmierci. Stąd też bierze się zapewne tytułowa druga śmierć, gdy Amerykanie, odnajdując jego zamarznięte zwłoki, grzebią je na zboczach góry.
Niewątpliwą wadą książki są pojawiające się dłużyzny i powtórzenia. Warto więc podjąć próbę wyboru ciekawszych fragmentów pomijając niektóre rozważania, pisane trochę na siłę. Z kolei cennym elementem są zdjęcia, w tym archiwalne, oraz poglądowe rysunki analizujące drogi na szczyt.
Książka jest ciekawa, choć przegadana. Zwolennikom bardziej sfabularyzowanego podejścia i atrakcyjnego poziomu literackiego polecałbym Ścieżki chwały Jeffreya Archera.